1. JEZUS CHRYSTUS
jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną Drogą do Ojca; Przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela; oddaję Mu swoje życie, aby nim kierował.
2. NIEPOKALANA
jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaję się Jej, rozważam z Nią w Różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją.
3. DUCH ŚWIĘTY
namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.
4. KOŚCIÓŁ
wspólnota pielgrzymujących ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.
5. SŁOWO BOŻE
stanie się dla mnie światłem życia, jeżeli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za nim i czynienia go słowem życia; chcę karmić się nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma świętego.
6. MODLITWA
jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nas; dlatego chcę być wierny praktyce codziennego Namiotu Spotkania.
7. LITURGIA,
szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii.
8. ŚWIADECTWO
słowa i życia jest nakazem Pana, który chce, aby światłość nasza świeciła przed ludźmi i dlatego obiecał nam moc Ducha Świętego, abyśmy mogli stać się jego świadkami; ufając tej mocy i modląc, się o nią chcę przy każdej okazji wyznawać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela
9. NOWA KULTURA
polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby.
10. AGAPE
czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie (KDK 24) dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistniania się osoby; dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chcę wdrażać się w postawę bezinteresownej służby - diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.
Duchowość uczestników Ruchu Światło-Życie wyraża się w ciągłym pogłębianiu osobistej relacji do Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Jest to relacja miłości - całkowitego oddania się w wierze i posłuszeństwie Chrystusowi, jako Panu, i przez Niego dążenie ku Ojcu. Tutaj niedościgłym dla nas wzorem jest Niepokalana, która była oddana Bogu w wierze i w posłuszeństwie dzięki doskonałej współpracy z Duchem Świętym. Poddani Jego działaniu, jesteśmy także uzdolnieni do diakonii - służby, na wzór Chrystusa Sługi. Wyraża się ona przede wszystkim w służbie Kościołowi lokalnemu, głównie parafii. Inspiracją do diakonii jest zaś Słowo Boże. Członkowie Ruchu widzą w nim światło, które są wezwani wcielać w życie. Stąd właśnie nasza wspólnota nazywa się Światło-Życie :) Ten stosunek do Słowa wyraża także znak rozpoznawczy oazy, tzw "foska". Splecione słowa ΦΩΣ (światło) i ΖΩΕ (życie) oznaczają nierozłączność światła wiary i życia z wiary. Najpełniejszą jedność światła i życia upatrujemy natomiast w tajemnicy Paschalnej Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa, stąd uczestnicy Ruchu widzą liturgię, szczególnie eucharystyczną jako szczyt i centrum swojego życia i posługi.
Umacnianiu i pogłębianiu oraz wyrażaniu omówionej duchowości służą praktyki życia wewnętrznego i wspólnotowego, do których należą:
Podejmowanie powyższych wymagań jest warunkiem i wyrazem żywotności i wierności każdego członka wspólnot Ruchu Światło-Życie wobec Chrystusa i Jego Ducha. Wdrażanie w nie dokonuje się w ramach procesu formacyjnego.
Duchowość Ruchu Światło-Życie została wyrażona w skrócie "Drogowskazach Nowego Człowieka". Małżonkowie żyjąc treścią "Drogowskazów" realizują je w "Zobowiązaniach Domowego Kościoła".
Na podstawie książeczki "Charyzmat Ruchu Światło-Życie"